Wat gebeurt er als we een AI laten fantaseren over bevallen?
Bevallen kan álles zijn: overweldigend, pijnlijk, orgastisch, traumatisch, medisch, hands-off, chill. Waarom zien we in de visuele cultuur (foto’s, film) geboorte dan vaak uitsluitend hysterische ziekenhuisbevallingen met vrouwen op hun rug en een paniekerige man aan haar zij? Dit is niet alleen niet realistisch, maar ook schadelijk.
We primen generaties vrouwen met het idee dat bevallen doodgevaarlijk, pijnlijk en schaamtevol is. Niet alleen is dat niet waar, het zorgt er ook voor dat vrouwen angstig aan hun bevalling beginnen.
Bevallen gereduceerd tot pijn en gegil
In het collectieve, culturele geheugen is bevallen gereduceerd tot een pijnlijke ervaring met veel gegil, op je rug in een ziekenhuisbed - met dank aan Hollywood. Een Google-rondje met zoekwoord ‘birth’ levert vooral plaatjes op van een bevalling die voorbij is, een baby op de arm en een gelukzalige blik. Het middenstuk van bevallen wordt gemystificeerd en vanuit die mysterie gaat een enorme dreiging uit. Want wat onbekend en pijnlijk is, moet wel gevaarlijk en eng zijn.
Slide uit Lightning Talk die ik gaf tijdens Speculative Futures Amsterdam
Als je vaker verhalen en beelden van geboorte ziet, wordt het iets normaals, een hoogst menselijke, alledaagse en tegelijk wonderlijke gebeurtenis. Maar we praten er niet over - als je de horrorverhalen die je buurvrouw je samenzweerderig mededeelt als je acht maanden zwanger bent niet meetelt. En in het culturele leven zijn er geen popliedjes over bevallen en is het in films vooral een grappige (gillende) punchline.
Om tegenwicht te bieden aan het nauwe plaatje van bevallen ben ik in samenwerking met de AI Midjourney gaan experimenteren. Midjourney is een algoritme dat nieuwe beelden maakt op basis van het collectieve visuele geheugen in de cloud. Je voert een tekst in (bijvoorbeeld woman giving birth) en je ziet in enkele minuten de algoritmische herinterpretatie van je omschrijving.
Hoe stelt een AI zich bevallen voor?
Ik wilde weten hoe een kunstmatige intelligentie, die immers beelden trekt uit hetzelfde visuele geheugen waar Google op teert, zich bevallen voorstelt. Zonder uitgebreide ‘prompts’ (tekstomschrijvingen) reproduceert Midjourney hypermedische, vervreemdende omgevingen, een soort futuri-technologische nachtmerrielandschappen, waarin zwangeren zijn verworden tot vleeshompen waar iets wordt uitgeperst. Maar met wat slimme tekst hacks kon ik verschillende geboorteomgevingen en situaties te creëren.
AI experiments imagining birth (spaces) (c) Marjolein Pijnappels
Bevallen kán absoluut een fijne ervaring zijn. En hoewel dit niet voor iedereen is weggelegd, zou dit wel de standaard moeten en kúnnen zijn. Mijn exploratie heeft als doel tegenwicht te bieden aan het negatieve stigma rondom bevallen en zet AI in om de grenzen op te zoeken van hoe we kunnen voorstellen wat bevallen is, en hoe dat eruit kan zien.